در واقع مخفف عبارت Embeded SIM است که به صورت تحت‌الفظی «سیم‌کارت  جاسازی شده» ترجمه می‌شود. این فناوری در حال حاضر جدیدترین نوع فناوری  بکارگیری سیم‌کارت در گوشی‌های هوشمند است به این صورت که اتصال بین  سیم‌کارت و دستگاه نه از طریق وارد کردن یک سیم‌کارت خارجی به درون آن بلکه  به صورت یکپارچه صورت می‌گیرد. این یعنی شما به‌جای اینکه با سیم‌کارت  شناسایی شوید، با هویت خود شناسایی شده و از شرکت‌های مخابراتی سرویس  دریافت می‌کنید. کاربران هم به لطف یک تراشه که درون گوشی تعبیه می‌شود،  می‌توانند فرایند فعال‌سازی اشتراک خود و مواردی از این دست را انجام دهند.

  • سیم کارت eSIM چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟

سامسونگ در سال ۲۰۲۰ و با گوشی‌های سری گلکسی S20، رسما پشتیبانی از  فناوری eSIM را به محصولاتش اضافه کرد. البته این قابلیت در کنار پشتیبانی  از سیم‌کارت فیزیکی در گوشی‌های پریمیوم سامسونگ دیده می‌شود اما اپل حرکت  دیگری انجام داده است.

اگر مراسم رونمایی از سری آیفون ۱۴ را دیده باشید، احتمالا می‌دانید که  هر چهار مدل استاندارد، پلاس، پرو و پرو مکس در بازارهای جهانی با پشتیبانی  از سیم‌کارت نانو و eSIM در دسترس قرار خواهند گرفت. اما در مدل‌هایی از  این محصولات که وارد بازار آمریکا می‌شوند، اصلا خبری از درگاه فیزیکی  سیم‌کارت نیست و این یعنی اپل به طور کامل آن را برداشته است.

eSIM vs. IoT SIM Card: What's the Difference? | Soracom

کاربران گوشی‌های آیفون ۱۴ در بازار آمریکا فقط باید به eSIM متکی  باشند. حال همین موضوع باعث شده یک سری نگرانی‌هایی به وجود بیاید. معمولا  هر کاری که اپل انجام می‌دهد، مهم نیست چقدر مورد تمسخر شرکت‌ها قرار  می‌گیرد، در نهایت توسط خود آن‌ها هم استفاده می‌شود. جک ۳٫۵ میلی‌متری  هدفون و حذف شارژر از درون جعبه دقیقا یکی از همان مثال‌هایی هستند که نه  تنها سودی به کاربر نرسانده‌اند بلکه حتی باعث ضرر هم شده‌اند اما بلافاصله  بعد از اینکه اپل آن‌ها را حذف کرد، سایر شرکت‌ها هم از آن پیروی کردند.

حال چرا نگرانیم شرکت‌های اندرویدی به سراغ فناوری eSIM بیایند؟ eSIM از  یک سو فناوری جذابی است و نمی‌شود این موضوع را انکار کرد. این قابلیت  باعث می‌شود گوشی دیگر درگاه خاصی نداشته باشد و لذا در برابر ورود آب و  گرد و غبار هم به مراتب مقاوم‌تر از آنچه که اکنون می‌بینیم خواهد بود،  فضای کمتری درون گوشی اشغال می‌شود و علاوه بر این‌ها، هنگام سرقت گوشی هم  سارق دیگر نمی‌تواند سیم‌کارت را از گوشی خاج کند که همه‌ی این‌ها خوب است.

اما با حذف درگاه فیزیکی سیم‌کارت، حداقل فعلا باید قید یک سری سهولت‌ها  را زد. برای مثال دیگر خبری از به‌سادگی در آوردن سیم‌کارت و قرار دادن آن  درون یک گوشی دیگر نیست. با eSIM انجام این کار غیرممکن نخواهد بود، اما  بسیار سخت‌تر خواهد شد و گاهی اوقات حتی باعث می‌شود کاربر در زمان‌هایی که  تمایل ندارد ردیابی شود، نتواند با درآوردن سیم‌کارت این کار را با خیال  آسوده‌ای انجام دهد.

گاهی اوقات هم فعال کردن eSIM سخت می‌شود و نیاز دارد کاربر حتما به  شرکت سرویس‌دهنده یا وب‌سایت آن مراجعه کرده و پس از طی کردن مراحلی سخت و  طولانی، این کار را انجام دهد. اگر قرار باشد شرکت‌های اندرویدی باز هم  سیاستی مشابه سیاست اپل را در پیش بگیرند، کاربران آمریکایی و سایر  کشورهایی که اکنون خدمات eSIM را در اختیار کاربران قرار می‌دهند باید  امیدوار باشند حداقل فرایند فعال‌سازی یا سوییچ از یک گوشی به گوشی دیگر  راحت‌تر شود.